Η Θάσος

Το νησί της Θάσου είναι το βορειότερο του Αιγαίου, ανήκει βέβαια στο Θρακικό πέλαγος. Σκαμμένη από την αρχαιότητα, για το πλούσιο σε χρυσό υπέδαφος της (δεν έμεινε ούτε λέπι), μάρμαρο (κυριολεκτικά, μας πήραν το νησί μας), ώχρα και άλλα πολύτιμα. Σκαμμένη επίσης από τους κατοίκους της, για να τους θρέψει σε δύσκολους καιρούς. Όλα τα βουνά μας είναι σκάλες - σκάλες και γεμάτα πεζουλάκια. Όλο το νησί ένας κήπος.

Πραγματικά αυτός ο τόπος πέρασε δύσκολες ώρες...
Λεηλατήθηκε από τους πειρατές καθε είδους. Κατασφαγιάσθηκε από επιδρομείς κάθε εθνικότητας. Όμως έδωσε ο,τι μπορούσε. Η Θάσος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς κυνηγημένους (ειδικά κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας), διότι είχε δωθεί δώρο από τους τούρκους στους Αιγυπτίους, με αντάλλαγμα να βοηθήσουν οι δεύτεροι στον αγώνα των πρώτων κατά της Επανάστασης...
Έδωσε κι αυτή το αίμα των παιδιών της για να ξεσκλαβωθεί η Ελλάδα. Τουρκοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι... Όλοι από 'δώ πέρασαν.

Τέλος πάντων με τα ιστορικά...

Το νησί δεν προσφέρεται και πολύ για χαλαρό τζίπινγκ. Το πετρώδες στην πλειοψία του έδαφος ανεβάζει το κόστος των απαραίτητων μετατροπών, για να μπορεί κάποιος να κινείται με ασφάλεια σε αυτό το τεραίν. Αναγκαστικά πρέπει να είσαι ψηλός, φαρδύς, αργός, δυνατός και κατόπιν, ψηλότερος, φαρδύτερος, αργότερος, δυνατότερος και ούτω καθ' εξής...

Δεν υπάρχουν κάμποι και υδραύλακες, να πάει κανείς να παίξει... Υπάρχουν όμως τρελές κλίσεις και κάτι νεροφαγώματα τεράστια, που κάνουν την αποκομιθείσα δόξα και εμπειρία τρανότερη... Δεν είναι άλλοστε τυχαίο οτι μεταξύ τους, οι λάτρεις της ορεινής ποδηλασίας, όταν μιλάνε για ένα ποδήλατο και θέλουν να δείξουν πόσο γερό είναι, λένε "βγάζει Θάσο", μιλώντας για τη σκληράδα του ετήσιου αγώνα ορεινής ποδηλασίας.

Από την παραλία στα 1200 μέτρα, σε ελάχιστο χρόνο. Από τη λάσπη του κάμπου της Αστρίδος, στο πετρωτό του εσωτερικού.

Χιόνια, βροχές, με μέτρο και όχι μπόλικα, αλλά αρκετά για κάνει κανείς το κέφι του...